Ντριιιιιιιιιινννννννν...
- Εμπρός;
- Έλα φίλος, Τάκης speaking.
- Γεια σου φίλε. Τι μπορώ να κάνω για σένα;
- Γιατί μου μιλάς σα να είμαι ξένος;
- Γιατί είσαι. Έλα πλάκα κάνω (!). Όλα καλά;
- Καλά φίλος. Πήρα να δω τι κάνεις.
- Τίποτα ιδιαίτερο Τάκη. Προσπαθώ να αυτοκτονήσω βλέποντας τηλεόραση.
- Μα εσύ δε βλέπεις ποτέ τηλεόραση.
- Το ξέρω. Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε. Και να φανταστείς ότι ακόμη δεν την έχω ανοίξει καν.
- Δε χάνεις και πολλά φίλος. Εκλογές γίνονται και σε κάθε κανάλι έχει τις ανάλογες εκπομπές.
- Κάβλα. Ό,τι καλύτερο για να κόψει το νήμα της ζωής μου. Αρχίζω να πιστεύω πως η ανία σε συνδυασμό με την αποστροφή και την καταστροφή που προκαλούν οι πολιτικοί είναι το όπλο του μέλλοντος. Μπροστά σε αυτά, η ατομική βόμβα είναι ατομική πίτσα.
- Έχεις δίκιο φίλος. Αλήθεια, εσύ τι θα ψηφίσεις;
- Οτιδήποτε χρειάζεται τις ωριμότερες αποφάσεις και τις λιγότερες κινήσεις.
- Δηλαδή;
- Τίποτα.
- Πρώτη φορά δεν είναι που απέχεις;
- Ναι.
- Και πιστεύεις ότι η αποχή είναι μια ώριμη πολιτική επιλογή;
- Πιστεύω ότι τα πάντα είναι ωριμότερα από το να πάει κάποιος και να δείξει την εμπιστοσύνη του σε ένα μάτσο σόλοικους σκατιάρηδες με ιδιοτελείς φιλοδοξίες. Πάρε για παράδειγμα την Ντόρα Μπακογιάννη. Σου εμπνέει εμπιστοσύνη αυτή η «γυναίκα»; Δεν θέλεις να της λιώσεις τη γλώσσα στο ρεντέ; Ή τον Γιακουμάτο: αν τύχαινε να καθήσει δίπλα μου στο ΚΤΕΛ, θα ζητούσα από τον εισπράκτορα να αλλάξω θέση. Αμ οι άλλοι; Πιστεύεις ότι ο «Γιωργάκης» είναι σε θέση να ντυθεί μόνος του; Η Παπαρήγα είναι φορέας σύγχρονων ιδεών; Ο Αλαβάνος δεν είναι ο Κότσιρας της πολιτικής;
- Ναι αλλά μέχρι τώρα ψήφιζες. Και υποστήριζες ότι ήταν καλύτερο από την αποχή.
- Και λοιπόν; Δεν επιτρέπεται να αλλάξω γνώμη; Εξ άλλου, είναι καλύτερο να αλλάξεις γνώμη για το αν θα ψηφίσεις ή όχι, παρά για το ποιον θα ψηφίσεις. Τέλος.
- Καλά, εσύ ξέρεις. Άλλο τι κάνεις;
- Τα γνωστά. Ασχολούμαι με πολλά. Είμαι πολυ-άσχολος. Είμαι πολύ-asshole.
- Από γκόμενες πώς πας;
- Πώς να πάω; Ξέρεις εσύ καμιά που να άντεχε έναν τύπο σαν κι εμένα;
- Ξέρω μια!
- Κι εγώ, αλλά έζησε τον 17ο αιώνα και ήταν τυφλή.
- Ποια εννοείς;
- Καμιά συγκεκριμένη. Σίγουρα θα υπήρχε πάντως κάποια με αυτά τα χαρακτηριστικά.
- Άσ'τα αυτά. Σου έχω έτοιμο προξενιό!
- Κι εγώ υποτίθεται πως πρέπει να χαρώ τώρα;
- Ωχ μωρέ μαλάκα, μια ζωή το δύσκολο κάνεις!
- Όχι φίλε. Εσύ το ψάχνεις. Εγώ δε σου ζήτησα ποτέ να με προξενέψεις. Καθόμουν ήσυχος σχεδιάζοντας τον ανώδυνο θάνατό μου ώσπου μου τηλεφώνησες γεμάτος προτάσεις.
- Έλα, είναι καλή σε λέω!
- Γιατί, την δοκίμασες; Θέλω να ξέρεις ότι δεν παίρνω γυναίκα από δεύτερο χέρι.
- Λοιπόν, είναι 25 χρονών και συνάδελφος!
- Συνάδελφος ποιανού; Δική μου ή δική σου; Εσύ είσαι ταξιτζής.
- Δική σου ρε ηλίθιε. Απ' αυτές τις ευαίσθητες, τις θεωρητικές μωρέ, με λογοτεχνίες και ποιητικές βραδιές, «ψαγμένη» σε λέω!
- Αν όλα αυτά είναι θετικά, τότε τα αρχίδια μου είναι φτιαγμένα από φαγεντιανή.
- Ε;
- Τίποτα. Συνέχισε, καλά τα πας, με πείθεις.
- Λοιπόν, ψάχνεται πολύ αλλά είναι «δύσκολη». Θέλει κάποιον μορφωμένο και ευαίσθητο.
- Γιατί δεν την προξενεύεις σε κανένα πτώμα; Σου φαίνομαι να πληρώ τις προϋποθέσεις της; Και στη τελική, πολλές «δηλώσεις» πέφτουν τελευταία: «τον άνδρα τον θέλω έτσι, το σπίτι μου να είναι έτσι, θέλω 3 παιδιά»... πολλές δηλώσεις ρε φίλε... εγώ το μόνο που ξέρω να κάνω καλά είναι να κλάνω όταν δεν πρέπει και να κυκλοφορώ γυμνός στο σπίτι... και δεν θέλω να πληρώσω άλλες προϋποθέσεις...γενικότερα, σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
- Κατάλαβα. Πάλι σ' έπιασε η μαλακία...
- Ευχαριστώ. Η οξυδέρκεια σε συνδυασμό με την ευπροσηγορία σε χαρακτηρίζουν.
- Ε;
- Τίποτα, τίποτα. Συνέχισε και πάλι.
- Τι να συνεχίσω μωρέ! Να κανονίσω να βγούμε να τη γνωρίσεις; Είναι καλή εμφανισιακά, το σώμα της είναι τέλειο!
- Και λοιπόν; Πρόκειται να το χρησιμοποιήσω ως εκμαγείο;
- Ε;
- Εννοώ πως δεν είμαι και πολύ κοινωνικός τελευταία και γενικότερα έχω πρόβλημα να βρίσκομαι δίπλα σε ανθρώπους που δεν ξέρω. Αισθάνομαι ότι πρέπει να μιλώ και να κινούμαι με συγκεκριμένο τρόπο και αυτό μου τη δίνει. Επίσης, βαριέμαι. Εύκολα, αβασάνιστα, γρήγορα και όχι πρόχειρα. Βαριέμαι. Βαριέμαι αυτήν, εσένα, εμένα, τους ανθρώπους, τον ήλιο, το οξυγόνο, το άζωτο... βαριέμαι όλους και όλα. Δεν θέλω να στρώσω τον κώλο μου σε μια καρέκλα σ' ένα μπαρ και να παίξω τον ρόλο του υποψήφιου εραστή. Προτιμώ να είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και να κοιτώ το ταβάνι. Μέχρι να το βαρεθώ κι αυτό δηλαδή...
- Τι να σου πω ρε φίλε! Κάθε φορά ο ίδιος μαλάκας είσαι!
- Θα μπορούσα κάλλιστα να πω το ίδιο και για σένα... Ευχαριστώ πάντως που για άλλη μια φορά προσπάθησες να μου φτιάξεις τη ζωή αλλά δε βλέπω να γίνεται τίποτα. Ελπίζω να μη μείνει στο ράφι η υποψήφιά σου!
- Αει στο διάολο μωρέ, κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου! Εγώ φταίω ρε πούστη!
- Χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτή την κρίση αυτογνωσίας που σε έπιασε!
- Λοιπόν, πέρα από την μαλακία, αν αλλάξεις γνώμη, στείλε μήνυμα να κανονίσω, εντάξει;
- «Έως κόρακες λευκοί γένωσιν»
- Ε;
- Τίποτα, κάνε δουλειά σου...
- Κλείνω. Τα λέμε. Κοίτα να γίνεις άνθρωπος!
- Η επιθυμία σας διαταγή για μένα...
- Αντε γεια ρε...
- Άντε γεια...
Μπιιιιιιιιιιιιιπ...
