Βυζιά και κώλοι

...Όχι, αυτό το ποστ δεν έχει να κάνει με βυζιά και κώλους. Ο τίτλος είναι αποπροσανατολιστικός για να προσελκύσει αναγνώστες και να αναβάσει έτσι τον δείκτη επισκεψιμότητας αυτού του μπλογκ. Ακολουθεί προσωπική κατάθεση ψυχής.

Καλησπέρα σας. Λέγομαι Έλκος Στομάχου και κατάγομαι από την πολύπαθη Κύπρο.

Η ζωή είναι δύσκολη χωρίς επισκεψιμότητα. Ανάμεσά μας υπαρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν εδώ και πολύ καιρό με το πρόβλημα της επισκεπτοπενίας. Τα συμπτώματα αυτού του συνεχώς εξαπλούμενου φαινομένου είναι γνωστά, όπως φυσικά και οι παρενέργειές τους: αντικοινωνικότητα, μονισμός, ξεσπάσματα εγωισμού, τάσεις δοκησισοφίας. Οι συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της επισκεπτοπενίας ζούν καθημερινά ένα δράμα.

Κάποτε αντιμετώπιζα κι εγώ το πρόβλημα της επισκεπτοπενίας. Μέχρι το σημείο εκείνο ήμουν ένας κανονικός άνθρωπος που ζούσε τη ζωή του απολαμβάνοντας τις μικρές, καθημερινές χαρές, όπως όλοι. Όταν όμως αποφάσισα να δημιουργήσω το δικό μου μπλογκ, τότε ξεκίνησαν και τα προβλήματά μου.

Οι φίλοι μού μου είχαν πεί πόσο θα με «ανέβαζε» αλλά δεν μου είπαν ποτέ πού θα με «έριχνε». Στην αρχή, ένιωθα πολύ όμορφα: βρισκόμουν στην υπέροχη θέση να ανταλλάσσω ιδέες μέσα σε ένα τεράστιο διαδικτυακό «χωνευτήρι» όπου ο συγκρητισμός απόψεων αποτελούσε ένα μικρό παράδεισο μέσα στην επιδερμικότητα των καθημερινών διαπροσωπικών σχέσεων. Τότε έμαθα κι εγώ να χρησιμοποιώ βαρύγδουπες έννοιες σαν τις παραπάνω και να έχω επιτέλους αναγνωστικό κοινό που να μπορώ να επηρεάζω πουλώντας την προσωπικότητά μου με περισσό ζήλο. Όλα κυλούσαν όμορφα. Δεν υποψιαζόμουν ποτέ τι θα επακολουθούσε...

Σιγά σιγά, άρχισα να επισκέπτομαι κι εγώ άλλα μπλογκς. Στην αρχή παρακολουθούσα και διάβαζα τα κείμενά τους και γινόμουν έτσι κι εγώ πρωτεργάτης μιας αμφίδρομης διαδικασίας. Το μεγάλο λάθος και η απαρχή των προβλημάτων μου συνέβησαν όταν διάβασα των αριθμό των επισκέψεων του προφίλ αλλα και των «στιγμιαίων» επισκεπτών της σελίδας που διάβαζα: τα νούμερα ήταν μεγαλύτερα από αυτά του δικού μου μπλογκ! Το ίδιο ίσχυε και για τον αριθμό των σχολίων! Τρελάθηκα! Ήρθαν τα πάνω-κάτω! Από εκείνο το σημείο, η ζωή μου άλλαξε εντελώς...

Αποφάσισα να ξεκινήσω μια εκστρατεία με τη μορφή ενός προσωπικού πονήματος, ενός στοιχήματος με τον εαυτό μου: Έπρεπε πάση θυσία να ανεβάσω την επισκεψιμότητα του μπλογκ μου. Ήταν θέμα ζωής και θανάτου...

Ξεκίνησα λοιπόν να επισκέπτομαι σαν τρελός αλλά μπλογκς και να σχολιάζω σε όλα τα ποστς. Το θέμα του κάθε ποστ δεν με αφορούσε καθόλου, είτε διαπραγματευόταν και ανέλυε κάποιο κοινωνικό φαινόμενο, είτε μιλούσε για τη μοναχική βραδιά ενός άρτι χωρισθέντος μπλόγκερ. Σχολίαζα παντού, από τις συνταγές της τάδε μέχρι και τα γκομενοπροβλήματα του καθενός. Είχα άποψη για όλα: πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο αλλά και τα χεσμένα μωρά, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να σκαλίζει κανείς τη μύτη του όταν οδηγεί, γιατί τα ούρα είναι κίτρινα, πώς θα γράψω ερωτικό ποίημα-εξομολόγηση στον έρωτα της ζωής μου, ποια είναι η περσόνα που μου ταιριάζει, γιατί έφυγες χθες (και άφησες ανοικτό το γκάζι), μου λείπεις και παίζω σκράμπλ μόνη μου τα βράδια, η αναθεώρηση του συντάγματος πρέπει να γίνει άμεσα, πώς να πέρδεστε σε δημόσιους χώρους και να τα ρίχνετε σε άλλους, ας σβήσουμε όλοι τα φώτα για 5 λεπτά για να παίξουμε τυφλόμυγα γυμνοί έχοντας στάξει μια σταγόνα διαφορετική κολώνια ο καθένας μας και η καθεμιά μας στα γεννητικά του όργανα... Δεν υπήρξε θέμα που να έχω αφήσει ασχολίαστο.

Τα προβλήματα που προέκυψαν από την προσπάθειά μου αυτή ήταν πάρα πολλά: σιγά σιγά άρχισα να απομονώνομαι και να βλέπω όλο και λιγότερο τους φίλους μου. Τα ντουλάπια γέμισα με νουντλς και κονσέρβες, η σκόνη άρχισε να επικάθεται παντού στο σπίτι, η χέστρα απέκτησε μικρούς πράσινους πολιτισμούς οι οποίοι ανέπτυξαν ανταλλακτικό εμπόριο και αλφάβητο, τα νύχια των ποδιών μου μεγάλωσαν και ρίζωσαν στη μοκέτα, είχα στύση μονάχα
όταν τα σχόλια στα ποστ μου ξεπερνούσαν τα 12 (με αποτέλεσμα να καταστραφέι η ερωτική μου ζωή), οι φίλοι μου με εγκατέλειπαν ο ένας μετά τον άλλο, οι γκόμενες το ίδιο, οι συγγενείς μου με αποκλήρωσαν, η ανάσα μου βρωμούσε, ψήφισα Δεξιά, πάθαινα συχνές κρίσεις μαγκιάς, χάθηκα από προσώπου γης...

Η ζωούλα μου καταστράφηκε... το «είναι» μου γαμήθηκε... η ψυχή μου σοδομίστηκε...

Σήμερα όμως και μετά από μια πραγματικά υπεράνθρωπη προσπάθεια με τη βοήθεια της μεθόδου «ξυσ' τ' αρχίδια σου με τρένο - βάλτα πάνω στις γραμμές και περίμενε να περάσει»,
κατάφερα να απαλλαγώ από το πρόβλημά μου και να επιστρέψω σε μια κανονική ζωή...

Δεν είναι δύσκολο, αγαπητοί μου. Θέληση χρειάζεται μόνο.

Για περισσότερα στοιχεία, επικοινωνείστε μαζί μου - σώστε κι εσείς το μέλλον της ζωής σας

με εκτίμηση,

Έλκος Στομάχου


Υ.Γ. Και τώρα, ας μιλήσουμε για βυζιά και κώλους: Τα βυζιά, ακρογωνιαίος λίθος του ερωτισμού στο σώμα μιας γυναίκας είναι μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα............................................