Monday, April 02, 2007

Fade Out

Έλλειψη χρόνου, διάθεσης, έμπνευσης και φιλοδοξίας είναι ο λόγος για τον οποίο έχω πολύ καιρό να γράψω.

Δυστυχώς, δεν μπορώ πλέον να εξυπηρετήσω τις απαιτήσεις του μέσου: δυσκολεύομαι να βρω το χρόνο να απαντήσω σε σχόλια και επισκέπτομαι άλλα ιστολόγια (αλλά και το δικό μου) σπάνια.

Δεν μπορώ επίσης να αναλώνομαι σε σκέψεις και συζητήσεις σχετικά με την επισκεψιμότητα του ιστολογίου μου - νομίζω ότι ποτέ δεν το έκανα (ξέρω αξιόλογους ανθρώπους που κρέμονται κυριολεκτικά από την επισκεψιμότητα του ιστολογίου τους και αυτό με λυπεί).

Δεν μπορώ να συζητώ για τα ιστολόγια, για το τι είπε κι έκανε ο τάδε και ο δείνα (ο τάδε και ο δήθεν, ίσως) και συναφή θέματα.

Βρίσκω επίσης υπερβολικά ανιαρό το γεγονός ότι, όταν τύχει να συναντώ ιστολόγους στην πραγματική ζωή και βγαίνουμε έξω ως «παρέα» (άλλο «μεγάλο» θέμα αυτό), το 99% των συζητήσεων καταλαμβάνεται από το θέμα του μπλόγκινγκ. Σαν να είμαι φαντάρος και να βγαίνω με τους υπόλοιπους του λόχου μου: όλοι μιλούν για στρατό.

Δεν θέλω να αισθάνομαι ότι το θέμα των μπλόγκς πρέπει οπωσδήποτε να στοιχειώνει όλες τις γνωριμίες που προέκυψαν από αυτό. Προτιμώ μια «κανονική» επικοινωνία. Το μπλόγκινγκ είναι το μέσο και όχι το θέμα ή ο λόγος που επικοινωνούμε.

Το ποστ αυτό γράφτηκε γιατί αισθάνθηκα απογοητευμένος από μερικούς ανθρώπους τους οποίους γνώρισα μέσω του μπλόγκινγκ, τους εκτίμησα πολύ αλλά ανακάλυψα ότι είναι τελικά θύματα του μέσου και της «αναγνωρισιμότητας» και της «δημοφιλίας (αν είναι δόκιμος ο όρος) που αυτό μπορεί να προσφέρει. Άνθρωποι που έχουν να πουν κάτι, ασχολούνται με τους visitors της σελίδας τους και πώς θα αυξήσουν τον αριθμό τους. Η ικανότητα, η έμπνευση και η όρεξή τους εξαρτώνται από αυτό. Είναι σα να ζωγραφίζει κάποιος με συγκεκριμένη τεχνοτροπία και θεματολογία μόνο και μόνο για να γίνει δημοφιλής και όχι για να εκφραστεί και να μπει στο «αλισβερίσι» συναισθημάτων και απόψεων: αυτός λοιπόν δεν είναι καλλιτέχνης. Ομοίως κι ένας αξιόλογος ιστολόγος, ο οποίος γράφει για να έχει επισκεψιμότητα και όχι για να εκφραστεί και να ανταλλάξει απόψεις: δεν είναι λογοτέχνης. Ωστόσο, αν έχει πολλούς επισκέπτες στη σελίδα του, νομίζει ότι είναι.

Γενικότερα, δεν με ενδιαφέρει τίποτε το οποίο γίνεται μόνο και μόνο για την «ποθητή» αναγνώριση. Και ούτε θέλω να έχω πάρε-δώσε με ανθρώπους που επιδιώκουν κάτι τέτοιο, όσο αξιόλογοι κι αν είναι κι όσο κι αν απολαμβάνουν την εκτίμησή μου ως προσωπικότητες.

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ απογοητεύομαι από την επικράτηση της αυτοπροβολής πάνω στην προσωπικότητα.

Απογοητεύτηκα πολύ από μερικούς. Αλλά, δεν πειράζει. Ίσως και να μη τους νοιάζει. Αν τους νοιάζει περισσότερο ο αριθμός των «επισκεπτών» τους... δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αλλά σίγουρα δεν μπορω και να επικοινωνήσω μαζί τους. Κι αν μπορώ, τότε δεν θέλω.

(Σημείωση: πολλοί από σας θα παρατηρήσατε ότι έχω κι εγώ visitor counter - οι λόγοι είναι καθαρά τεχνικοί: αποτελεί μέρος του tracker που έβαλα όταν κάποιος ανώνυμος μαλάκας σχολίαζε βλακωδώς σε αυτό το μπλογκ... τώρα που το σκέφτομαι, θα το ξηλώσω το τρακεράκι μου φαίνεται)

17 comments:

candy's τετραδιάκι said...

Συμβαινει σε ολους μας :)

Καλη εβδομαδα!

zouri1 said...

μεγαλη βδομαδα,ασχολουμαι μονο με τα παθη του Κυριου.:)

nosyparker said...

Κοίτα να δεις... όλως συμπτωματικώς κι εγώ αυτά σκεφτόμουν σήμερα κι έβγαλα το online users.

ONOMATODOSIA said...

ηρεμη δυναμη εισαι.

χαιρομαι οταν ανεβαζεις καινουργια ποστ.

καλο βραδυ.

itelli said...

Εμείς (οι 2) πάντως, αν θελεις, μπορούμε να μιλήσουμε κ για την ετεροχρονισμένη πολιτική αντιπαλότητα. Κανένα πρόβλημα, αρκεί να σ'αφήσει τ'αφεντικό. Ρεβανί θες?

sourfou said...

Γιατι ρε nada, με τους μη-bloggers συναντάς κατι διαφορετικό??
Σκατά! Τα ίδια ποσοστά παντού...

K-Top said...

Θα συμφωνήσω με τον ΦΑΚ sourfou. Δεν είναι θέμα μπλόγκερς, είναι θέμα ανθρώπων. Και από ότι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω η ματαιοδοξία των ανθρώπων είναι τις περισσότερες φορές μεγαλύτερη από την απλή ανάγκη για έκφραση.

Τελευταίος said...

Την ίδια ψώρα την έχουμε όλοι λίγο πολύ έτσι δεν είναι;

Nada said...

candy, μακάρι να μη συμβαίνει τόσο συχνα... καλή εβδομάδα και σε σένα!

zouri, το περίμενα από έναν άγιο άνθρωπο σαν του λόγου σου!!!

nosyparker, πολύ καλά έκανες

onomatodosia, ευχαριστώ (αισθάνομαι λίγο άβολα)

itelli, το ραβανί αποτελεί ισχυρότατο κίνητρο!!!

sourfou και atron, έχετε δίκιο, απλώς περίμενα να συναντήσω λιγότερο ματαιόδοξους ανθρώπους στο χώρο του μπλόγκινγκ

Λαμιώτη, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω. Υπάρχουν και μερικοί που δεν έχουν καθόλου τέτοια ψώρα

Zelot said...

Τι να σου πω; Εγώ είμαι καινούργιος στο blogger και μάλλον δεν με έχει πιάσει ακόμα γιατί δεν έχω πολλά "πάρε-δώσε" μέχρι στιγμής.Ευτυχώς που το επισήμανες για να το αποφύγω. Thanks!

αμμος said...

Αγαπητέ Nada, αυτό είναι ένα πρόβλημα κάθε ενασχόλησης που περιλαμβάνει αυτοέκθεση ή/και επενδύουμε προσδοκίες σε αυτό. Επιπλέον είναι μια συνηθισμένη πρακτική: σε οποιοδήποτε χώρο κοινωνικοποίησης και αν βρεθείς (πολιτική, πανεπιστήμιο, εργασία κτλ.) πολλές από τις συζητήσεις θα έχουν σχέση με αυτό ακριβώς που σας συνδέει. Η ποιότητα της επικοινωνίας τα υπερβαίνει όλα αυτά και δε θα συμβεί με όλους
Το κείμενό σου έχει μια υπόγεια σκληρότητα, στη δική μου ανάγνωση τουλάχιστον: λέει και ότι δεν μπορείς να επικοινωνήσεις και ότι δεν υπάρχει επικοινωνία. Θα σου ευχηθώ και τα δύο. Καλές γιορτές.

unapatatras said...

χμ... με όλο το θάρρος, εγώ σκάλωσα σ' εκείνο το "δεν μπορώ πλέον να εξυπηρετήσω τις απαιτήσεις του μέσου". δε μου κάθεται καλά. γράφεις, διαβάζεις και σχολιάζεις για να εξυπηρετήσεις τις απαιτήσεις του μέσου; εγώ πάλι γράφω σπάνια, άμα μου ρθει, ό,τι μου ρθει, διαβάζω και σχολιάζω ό,τι και όταν μου κάνει κέφι, γνωρίζω κόσμο αν προκύψει και διατηρώ επαφή άμα γουστάρω. κατά τα άλλα μέσα κι έξω από μπλογκς, πολλοί μας απογοητεύουν. αλλά όπως λέει κι ο θανάσης ο παπακωνσταντίνου
... όσο κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας θα 'ναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει.
έρχεται κι η άνοιξη (κι ας έριξε καρέκλες απόψε στα μέρη μου) και θα έρθει κι η έμπνευση. κι ας μην εξυπηρετείς τις απαιτήσεις του μέσου. καλύτερα να ικανοποιείς τις ανάγκες σου. στο μέσο δε λείπεις (εκτός αν σου έκανε παράπονα ο blogger). μερικοί ιστολόγοι πάλι θα σε ψάχνουν.
ευτυχισμένος ο καινούργιος πάσχας ;-)

unapatatras said...

και η ώρα είναι 2 όχι 4 :p
τρόμαξα!

Anonymous said...

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΚΙΑ...ΑΛΛΑ ΡΕ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ ΑΝΑΡΩΤΗΣΟΥ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΠΡΩΤΟΞΕΚΙΝΗΣΕΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΕ BLOG??ΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΙΔΕΑ ΣΟΥ...ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ.....ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ...ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ.ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΙΜΑΙ? ΑΝΩΝΥΜΗ Κ ΤΙ??ΑΔΙΑΚΡΗΤΗ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΜΠΑΙΝΩ-ΒΓΑΙΝΩ Κ ΔΙΑΒΑΖΩ?ΜΗ ΣΕ ΚΥΡΙΕΥΕΥΟΥΝ ΑΔΗΝΑΜΙΕΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΙΧΕ....ΚΑΙ ΞΑΝΑΛΕΩ "ΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΣΟΥ ΙΔΕΑ"

TSIOU@

Debby said...

Ενας tracker πάντως δεν εξυπηρετεί μόνο στο να μετράει τους αναγνώστες. Εσύ το έχεις για κακόβουλα σχόλια, άλλος το έχει για την αναγνωσιμότητα, και άλλος για να επισκεπτεται αυτούς που τον επισκέφθηκαν.

Ας γράφεις αραιά. Αρκεί να γράφεις όταν κάτι θες να πεις. :-)

Anonymous said...

http://wisetiger7.imeem.com/music/rb24hENg/breathe_me/

lee said...

Στην ιδια φαση βρισκομαι. Αν δεν εχω κατι να πω, προτιμώ να το βουλώνω.
Αν και αυτο που λες, οτι μιλατε μονο για μπλογκς οταν βρισκεστε, ευτυχως δεν ισχυει στη δική μου περιπτωση. Εχω κανει καλα φιλαρακια απο δω μεσα, αλλα δεν αναλωνομαστε με κουτσομπολιστικες συζητησεις.
Ελπίζω να περασες καλά το Πάσχα, σε χαιρετώ.