Κλιμακτήριος

Ρε σεις!!!

Με ειδοποίησαν ότι γίνεται, λέει, πανικός στην ελληνική μπλογκόσφαιρα! Το monitor έκλεισε για λόγους λογοτεχνικού τάλαντου (ώρες ώρες αισθάνομαι σαν τον Τειρεσία, τον Κάλχα και τον Φινέα μαζί). Μάλιστα. Τα έχουμε πει, δεν τα έχουμε πει; Όλοι γουστάρουν τη στιγμή που θα πουν «εγώ είμαι καλύτερος από σένα, δεν θέλω να είμαι δίπλα σου γιατί μου ρίχνεις το επίπεδο, είμαι πολύ ψαγμένος για να με καταλάβεις, η αξία των δημιουργημάτων μου κάνει τους άλλους να ωχριούν».

Κι ύστερα, τρώω κράξιμο επειδή υποστηρίζω ότι η μπλογκόσφαιρα είναι γεμάτη από εγωιστικά τσουτσεκάκια που αναζητούν κόσμο να τους πει πόσο καλοί είναι. Δεν ενδιαφέρονται να μάθουν, να ανταλλάξουν απόψεις, να αναμιχθούν σε δημιουργικές καταστάσεις. Θέλουν μόνο να προμοτάρουν τον εαυτό τους με το νταβατζιλίκι και την οίηση της «αυθεντίας».

Γιατί δεν εκδίδετε τα «έργα» σας; Γιατί δεν πληρώνετε έναν ατζέντη να σας προμοτάρει; Γιατί δεν κάνετε δημόσια παρουσίαση των «πονημάτων» σας; Είμαστε δηλαδή όλοι οι υπόλοιποι υποχρεωμένοι να προσέχουμε τι γράφουμε και τι κάνουμε για να μη «ρίχνουμε το επίπεδο» και να μην παραβιάζουμε τα «πνευματικά σας δικαιώματα» (άνθρωπος χωρίς πνεύμα έχει άραγε πνευματικά δικαιώματα;); Αφού, ειδικότερα, έχετε πρόσβαση σε έντυπα μέσα (όπου κάλλιστα μπορείτε να προωθήσετε την πάρτη σας), τι δουλειά έχετε και ασχολείστε με τους υπόλοιπους σαν κι εμάς; Αφού είστε ανώτερα όντα, γιατί αναμειγνύεστε με την «πλέμπα της λογοτεχνίας»;

Γιατί δεν φτιάχνετε το δικό σας, ελιτιστικό κόμβο;

Δεν πάτε στο διάολο, καλύτερα;

Γαμώ την κλιμακτήριό μου, γαμώ.