Βρίσκομαι σε ένα Ίντερνετ Καφέ λίγο πριν (χρονικά αλλά και τοπικά) τη νυχτερινή δουλειά. Πάρκαρα λίγο πιο πάνω και περπάτησα αρκετά. Μερικές από τις σκέψεις που έκανα κατά τη διαδρομή (εκτός από το να αποφεύγω τα δέντρα γιατί είμαι μεγάλος γκαντέμης και με κουτσουλούν συνεχώς τα πτηνά) είναι και οι παρακάτω:
1. Τα τελευταία χρόνια που οδηγώ, παρατήρησα ότι πολλοί Έλληνες οδηγοί πάσχουν από το «Σύνδρομο του Αμερικανού μπάτσου». Και εξηγώ: όπως ακριβώς οι Αμερικανοί μπάτσοι πρώτα πυροβολούν και μετά ρωτούν, έτσι και πολλοί Έλληνες οδηγοί πρώτα βγαίνουν από τον παράδρομο και μπαίνουν στο δρόμο κι ύστερα κοιτούν. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι να καρφώνονται σε άλλους ανύποπτους οδηγούς. Όπως συνέβη σ' εμένα σήμερα, ευτυχώς χωρίς σημαντικές ζημιές (γουστάρω όμως πολύ γιατί αυτός που με τράκαρε ήταν ένα νεόπλουτο και αυθάδες αγοράκι με φαντεζί αμαξάκι το οποίο έπαθε ζημιά υψηλού κόστους!!! Χε Χε!!! Και ήθελε και να μου βγει και από πάνω!!!)
2. Ο «δημοσιογράφος» Γιάννης Πρετεντέρης είναι ένα πολύ μεγάλο λαϊκιστικό κωλόπαιδο και επίσης ένας φοβερός υποκριτής, ένα τσιράκι του κατεστημένου που προσποιείται ότι «αγωνίζεται» για τον απλό πολίτη και τα δικαιώματά του. Απόδειξη φυσικά αποτελεί και το ίδιο το επώνυμό του: Πρετεντέρης = Pretend, Pretentio = προσποιούμαι, υποκρίνομαι. Απτότερες αποδείξεις εν καιρώ.
3. Η έκπληξη της ημέρας είναι ότι απάντησα στα σχόλια του προηγούμενου ποστ! Όχι, δεν αποφεύγω να απαντώ, απλώς δεν έχω το χρόνο, τα έχουμε ξαναπεί αυτά εξ άλλου. Αλλά γούσταρα πολύ όλες τις ατάκες που μου έριξαν οι bloggers που σχολίασαν (Καλέ Λύκε, θέλω να μάθω οπωσδήποτε για την καβουρόψιχα και τις αντικαρκινικές της ιδιότητες!!! Περιμένω ποστ!).
4. Είμαι αρκετά κοινωνικός τελευταία. Ελπίζω να κρατήσει (αν και δεν το βλέπω....)
5. Καλησπέρα ρε μπλόγκερες και μπλογκέρισσες!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
αγαπητέ, το συγκεκριμμένο είναι ένα φάρμακο που προτάθηκε στον κολλητό μου, όταν είμασταν 20 χρονών και η μητέρα του πέθαινε από καρκίνο - μάλιστα ο συγκεκριμμένος κάβουρας ήταν, λέει, πολύ ακριβός και δεν μπορούσε η οικογενειά του να τον αγοράσει και κάνανε οικονομείες... post δεν ανεβάζω γιά ευνόητους λόγους - και επίσης γιατί δεν έχω διευθύνσεις, τηλέφωνα, μαρτυρίες κλπ γιά να υποστηρίξω την ιστορία αυτή... την ανέφερα γιατί την θυμήθηκα...
άν σήμερα άκουγα κάτι παρόμοιο, θα πλάκωνα στις κλωτσιές τους κομπογιαννίτες που τις λένε - όπως έπρεπε να τους είχα δείρει τότε... δυστυχώς δεν το έκανα - αλλά παίζεις με τον πόνο των ανθρώπων μπροστά στον θάνατο των αγαπημένων τους; εγώ όχι...
Τώρα τι να πω; Εύστοχες παρατηρήσεις; Μάτι γαρίδα ο Nada; Να βγείτε στα παράθυρα να το φωνάξετε; Με βαριέμαι....
Post a Comment