Περί blogging...

- Εμπρός;

- Γεια σου ρε Τάκη! Χρόνια πολλά!

- Χρόνια πολλά ρε Άκη! Πώς και μας θυμήθηκες; Έχουμε να τα πούμε από πέρσι!

- Είπα να δω τι κάνει το προλεταριάτο. Πώς είσαι ρε άτομο;

- Όπως τα ξέρεις ρε Άκη. Κυρίως αποστασιοποιημένος. Κατά δεύτερο λόγο, καλά. Εσύ;

- Μια χαρά φιλαράκο. Έκανα τις διακοπές μου με το καινούριο μου μωρό, πήγα και στο χωριό... οικογενειακά, όπως πάντα. Εσύ;

- Έκανα κι εγώ το ταξιδάκι μου. Νησάκι και μετά, Αθήνα. Ωραία ήταν.

- Μάλιστα... Χαίρομαι ρε συ φίλε. Βαικά, πήρα για να σε ρωτήσω κάτι, μιας που ξέρεις και από υπολογιστές.

- Μην είσαι τόσο σίγουρος, Άκη. Απλώς, είμαι ικανότερος από σένα. Κατά τα άλλα, τελείως ανίκανος σύμφωνα με τα στάνταρντς των χρηστών.

- Καλά, καλά, ό,τι πεις. Λοιπόν άκου: Το καινούριο μου μωρό ασχολείται πολύ με το Ιντερνέτ και...

- Ίντερνετ, Άκη! Ο τόνος στο Ι. Ακούγεσαι σαν τον Ορφανό.

- Καλά μωρέ, στ' αρχίδια μου τώρα πώς προφέρεται. Λοιπόν, το μωρό μου ασχολείται πολύ με το Ίντερνετ και προσπαθεί να με βάλει κι εμένα στη φάση.

- Γιατί; Σκοπεύει να σε ευνουχίσει ψηφιακά; Να σου καταστρέψει την ψυχούλα;

- Όχι μωρέ! Να, είναι σε μια φάση που ασχολείται με το blogging.

- Ωχ...

- Τι «ωχ» ρε φίλε; Γι' αυτό σε πήρα, να μάθω τι παίζει με το blogging! Ξέρεις κάτι;

- Ρε συ Άκη, δεν το αφήνεις καλύτερα; Τόσα πράγματα μπορείς να κάνεις για να γεμίσεις την ώρα σου. Γιατί δεν ασχολείσαι με κάποιο νορμάλ χόμπι; Ζωγραφική, μουσική, διάβασμα, κανένα ταξιδάκι, καμιά συζήτηση με τους φίλους σου, επιτραπέζια παιχνίδια... τόσα υπάρχουν!

- Γιατί το λες αυτό ρε φίλε; Εμένα μια χαρά μου φαίνεται το blogging, αν κρίνω από τη διάθεση της γκόμενας!

- Ό,τι πεις, Άκη. Αλλά πριν ξεκινήσεις, άκου λίγο κάποια πράγματα.

- Για λέγε ρε φίλε. Καταρχάς, ξέρεις τι παίζει;

- Ξέρω, Άκη. Έχω κι εγώ blog.

- Έλα ρε! Ποιο είναι;

- Άστο καλύτερα Άκη. Λοιπόν, άκου: έχεις ακούσει ποτέ τον όρο «λογοτεχνικό τάλαντο»;

- Εεε...όχι.

- Λοιπόν, δεν είναι δύσκολο να το φανταστείς. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που διαθέτουν το παραπάνω χαρακτηριστικό. Υπάρχουν όμως και πολλοί περισσότεροι που νομίζουν ότι το διαθέτουν.

- Δηλαδή;

- Δηλαδή, το blogging δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να αναδείξουν το τάλαντό τους. Γράφεις το κειμενάκι σου στο blog, σε μια ιστοσελίδα διαμορφωμένη από σένα για σένα, και μπαίνουν διάφοροι και σχολιάζουν.

- Ωραίο ακούγεται. Δεν διακρίνω τίποτε κακό.

- Ναι, μέχρις εδώ καλά. Αλλά, το Διαδίκτυο, γενικότερα, είναι το μοναδικό μέρος όπου ένας βλάκας μπορεί να φανεί έξυπνος. Ειδικότερα το blogging μοιάζει να επινοήθηκε για να εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

- Κάτσε ρε φίλε, μισό λεπτό! Ποιος κρίνει τον έξυπνο από τον βλάκα και με ποια κριτήρια;

- Το μοναδικό κριτήριο είναι η λογική, Άκη, όσο αντικειμενικότερα γίνεται. Επίσης, ένας ατάλαντος, μπορεί να φανεί ταλαντούχος, ένας κομπλεξικός μπορεί να δειχτεί «κανονικός» και ούτω καθ' εξής.

- Μου θυμίζει πολιτική και Reality Show μαζί!

- Κοντά είσαι, Άκη...

- Συνεχίζω λέγοντας πως, άπαξ και ξεκινήσεις το blogging, έχεις πολλές πιθανότητες να απορροφηθείς τόσο ώστε να μην ξεχωρίζεις την πραγματική ζωή από την διαδικτυακή πραγματικότητα. Οι φίλοι σου είναι πίξελ, οι εχθροί σου το ίδιο, οι αναφορές σου, οι συζητήσεις σου, η χαβούζα του καθημερινού σου κουτσομπολιού είναι πίξελ!

- Τι είναι αυτό το «πίξελ» ρε Τάκη;

- Τέλος πάντων, άστο. Για να σου δώσω να καταλάβεις, το blogging μοιάζει με τον αρθρογράφο της Espresso που λαμβάνει βραβείο Booker για το άρθρο του σχετικά με το botox της τάδε celebrity.

- Έτσι όπως τα λές, ακούγεται τελείως σκατά.

- Κοίτα, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Μπορείς να γνωρίσεις πολύ ενδιαφέροντες και ικανούς ανθρώπους εκεί μέσα. Κάποιοι ίσως και να γίνουν φίλοι σου. Πολλοί θα υποκριθούν ότι είναι φίλοι σου, ειδικότερα αν το blog σου είναι δημοφιλές. Γενικότερα, πολλαπλασίασε τη ματαιοδοξία του μέσου ανθρώπου με το τετράγωνο του εγωισμού του και έχεις τον μέσο blogger.

- Κάτσε ρε φιλαράκο! Εδώ το μωρό μου λέει άλλα: ότι μπορώ να ανταλλάξω απόψεις, να μάθω πράγματα, να συμμετάσχω σε συζητήσεις, να γίνω καλύτερος άνθρωπος ρε παιδί μου!

- Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά και χωρίς να γίνεις blogger.

- Ναι αλλά, το μωρό μου που ασχολείται με το blogging κατάφερε να γνωρίσει πολλούς ανθρώπους και να τη βοηθήσουν σε πολλά θέματα.

- Τυχερή η ερωμένη σου, Άκη. Έπεσε σε κανονικούς ανθρώπους. Σπάνια περίπτωση. Αλλά όχι απίθανη. Εδώ υπάρχουν καλοί μπάτσοι, γιατί να μην υπάρχουν και ειλικρινείς bloggers...

- Ναι αλλά εσύ μιλάς σα να σου έτυχαν τα χειρότερα.

- Μπα... δεν θα το' λεγα. Μάλλον τα ηλιθιότερα που έτυχαν. Κι επειδή κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, σχημάτισα άποψη γενικότερα για το μέσο! Έτσι, για σπάσιμο.

- Τέλος πάντων, εσύ προτείνεις δηλαδή να μην ασχοληθώ.

- Όχι, Άκη. Δοκίμασε και δες πώς θα πάει. Η ευθύνη είναι δική σου. Το κρίμα στο λαιμό σου...

- Καλά μωρέ, θα το κάνω έτσι για την πλάκα... επειδή με «σπρώχνει» η μικρή!

- Θα ήθελα πραγματικά να σου πω πλλά περισσότερα, Άκη, αλλά θα σε αφήσω να ανακαλύψεις μόνος σου τη μαγεία της πορδής που λέγεται blogging. Δυστυχώς, οι ηλίθιοι είναι τόσοι πολλοί και τόσο ανίκητοι ώστε έχουν καταλάβει τα πάντα. Δεν ρεφάρουν με τίποτα και βρίσκονται παντού. Κανένα μέσο δεν σώζεται από τη ματαιοδοξία, την δοκησισοφία και την φιλαυτία. Κράτα αυτές τις τρεις τελευταίες λέξεις. Θα τις συναντήσεις μπροστά σου άπειρες φορές!

- Καλά ρε. Ευχαριστώ πάντως για τις διευκρινίσεις. Αλλά θα ήθελα να τα πούμε από κοντά, πιο διεξοδικά.

- Όποτε θέλεις, Άκη.

- Θα τα πούμε λοιπόν. Σύντομα. Αλήθεια, τώρα τι θα κάνεις;

- Τίποτα μωρέ, να, έχω ετοιμάσει ένα κειμενάκι για να το ποστάρω στο blog μου...

- Ε?!!!